بررسی سیاست ارزی ایران

هدف مقاله حاضر بررسی سیاست ارزی ایران بین سالهای 1384 – 1379 می باشد. برای این منظور از آمار و ارقام سالانه سری زمانی اقتصاد ایران و کشورهای منطقه آسیا استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که در ایران یک سیاست فعال پولی جهت تثبیت سطح عمومی قیمتها (مهار تورم) به اجرا گذاشته نمی شود و به همین خاطر عملکرد بانک مرکزی در کنترل رشد نقدینگی با موفقیت همراه نبوده است. بانک مرکزی در اخذ تصمیمات پولی و بانکی با محدودیتهای قانونی و مالی روبروست. در بررسی سیاست ارزی ایران، نتایج تحقیق همچنین نشان می دهد که ایران از یک اقتصاد باز برخوردار است، به طوریکه میزان وابستگی اقتصاد ایران به اقتصاد جهانی معادل 54 درصد می باشد. چنین نسبت وابستگی، بیانگر این واقعیت است که بیشترین بخش درآمدهای صادراتی ایران از فروش منابع طبیعی یعنی نفت و گاز بدست می آید و باعث می شود تراز بازرگانی ایران تحت تاثیر مستقیم نوسان قیمت این مواد در بازارهای جهانی قرار گیرد. محاسبه هر دو نرخ اسمی و حقیقی ارز در طول دوره زمانی (1385 – 1375) دلالت بر کاهش قدرت خرید ریال ایران در مقابل ارزهای معتبر خارجی از جمله دلار آمریکا دارد.